connectillustratie

Het pad van Dru

En het werd stil. Heel stil.

Van Goede Vrijdag naar Pasen.
Eén ding mag vooropgesteld worden: zonder Pasen was de hele mensheid nooit op het idee gekomen om Kerst te vieren. Pas nadat Jezus was gestorven en hij een leeg graf achterliet, zijn we gaan inzien wie hij werkelijk was. En zijn we zijn geboorte gaan vieren. Het hele paasgebeuren neemt ons als yogi’s mee in het avontuur van Stilte en Eenheid.

Laten we hier inzoomen op de zaterdag tussen Goede Vrijdag en Paaszondag.
Eerst was er die gruwelijke vrijdag, vol verwarring, pijn, wanhoop… Na een raar (schijn)proces werd Jezus ter dood veroordeeld. Wat we nu nog in het Nieuwe Testament lezen over dat proces, laat ons zien dat hij nauwelijks iets zei. De stiltes van zijn antwoorden waren krachtiger dan de woorden van zijn rechters. De schaarse woorden die hij sprak, zeiden meer dan alle verhalen die hij in zijn openbare leven had verteld. Overgave. Acceptatie.

Na zijn dood werd zijn lichaam snel in een graf gelegd om niemand tijdens de Sabbat in verlegenheid te brengen. En om die Sabbat, een heilige dag voor de mensen uit Jezus’ traditie, gaat het hier.

Het was helemaal stil. Niemand begreep wat er precies was gebeurd. Stilte. Was dit de grootste nederlaag waar mensen ooit getuige van waren geweest? Geen antwoorden, eigenlijk ook geen vragen meer. Leegte en stilte.
En in die stilte werd in de harten van de mensen het zaadje van hoop neergelegd. Moeder Aarde hield haar adem in en was getuige van wat er in dat graf gebeurde. Haar ademritme zorgde ervoor dat er iets nieuws kon ontstaan. Pranayama op het hoogste niveau. En pijn maakte plaatst voor hoop. Pijn maakt nog steeds plaats voor hoop!
Niets, maar dan ook helemaal niets, is voor altijd. Zelfs de dood niet. Zolang we te maken hebben met tijd, is er altijd beweging. Pijn doet pijn en soms zelfs heel erg. Maar daar waar hoop ruimte krijgt, mag pijn kleiner worden. Stilte is hierbij het sleutelwoord. Als je mediteert, als je yoga beoefent, weet je dat je in de prachtige stilte die in je woont, contact kunt maken met de mooiste versie van jezelf. Ja, met je Zelf. In die stilte voel je, weet je, dat je deel bent van een Eenheid die Goddelijk is. Als Yogi bewandel je het Pad van Eenheid. Je weet dat het uiteindelijk niet gaat om dat tastbare lichaam. Het gaat om het goddelijke dat in dat lichaam woont en dat maakt dat we allemaal Een zijn! En dat contact met het hoogste staat centraal op de zaterdag voor Pasen. De Vol-Ledige Stilte staat centraal, hoop vult de kern.

Die hoop laat zien dat de stilte uiteindelijk garant staat voor nieuw leven! In welke vorm dan ook. Op zondagmorgen gaat een groepje vrouwen naar het graf en is daar getuige van iets heel groots: het graf is leeg, de steen die ervoor zou moeten liggen is weg. En het lichaam van Jezus is weg. Weer verwarring, maar deze keer anders: de vrouwen gaan naar de leerlingen met deze bijzondere boodschap: Jezus is niet dood; hij leeft!
Pijn heeft plaats gemaakt voor nieuw leven. In de stilte mocht hoop groeien en die hoop werd zekerheid. Niets is voor altijd. Stilte is de schakel tussen vragen, verwarring, pijn en nieuw leven. Meditatie en Yoga zorgen voor de verbinding op dit Pad naar Eenheid en Vrijheid. Stilte tilt ons boven onszelf uit. De stilte van deze zaterdag maakt dat we ons onsterfelijk en vrij weten. Hoop en Leven kunnen niet meer zonder elkaar. Alles is Eén.
Zalig Pasen.